Część XXXIV

Część XXXIV

Do szpitala przywieziono młodego motocyklistę z wypadku. Okazało się, że Piotr będzie potrzebny do operacji. Razem z Adamem poradzili sobie z obrażeniami, aczkolwiek do domu wrócił późno w nocy. Gdy wszedł po cichu do sypialni, Hana już spała. Przyglądnął się jej na moment. Miarodajnie i swobodnie oddychała, na twarzy widniał lekki uśmiech a jej dłoń spoczywała na brzuchu. Niewiadomo czy to przypadek czy może włączył się jej już instynkt macierzyński. Położył się obok i zasnął.

Następnego dnia, lekarka wstała dość wcześnie. Po porannej toalecie zjadła pożywne śniadanie. Zostawiła też kilka kanapek do chirurga. Ubrana i gotowa do wyjścia pojechała na dyżur. Dzień jej się zaczął dosyć szalenie, otóż od razu została wezwana na porodówkę. Przyjęła na świat nowonarodzone bliźniaki. Potem wzięła udział w obchodzie z ordynatorem. Następnie dokonała dwóch zabiegów: usunięcia torbieli i wyciągnięcia szwów. Szła właśnie korytarzem koło izby. Zauważyła jak zdenerwowana pielęgniarka rozmawia o czymś z Radwanem i Konicą. Podeszła bliżej.
- Coś się stało? – zapytała patrząc na ich miny
- Trzeba wysłać karetkę z ginekologiem. Niedaleko w banku kobieta dostała skurczy, prawdopodobnie jest jakieś krwawienie.
- Ja mam za chwilę planowaną operację z doktorem Wójcikiem. – odezwał się ordynator.
- Być może poród, albo coś gorszego. Ja mogę jechać.
- Na pewno?
- Tak. Przebiorę się szybko i wezmę swoją apteczkę z ginekologii. Karetka z sanitariuszami niech już czeka.

Goldberg pobiegła do gabinetu, wzięła potrzebny sprzęt i narzuciła kurtkę ratowniczą. Po minucie była już w karetce.

Szybko dojechali na wskazane miejsce. Weszli do banku i aż zamarli na widok tego co zobaczyli. Kilkoro klientów i pracowników banku leżało na ziemi trzymając ręce na głowie oraz kobieta zwijająca się z bólu i strachu oparta o ścianę. Mężczyzna w średnim wieku, w szarym płaszczu celował pistoletem do trzęsącej się ze strachu kasjerki. Kazał jej wydać pieniądze. Gdy weszli sanitariusze natychmiast zaczął celować w ich stronę, krzycząc by się nie zbliżali, bo strzeli.  
- Spokojnie. Zostaliśmy wezwani do kobiety w ciąży. Dlatego tu jesteśmy. – zaczęła tłumaczyć Hana podnosząc ręce w geście poddania się.
- Wezwaliście policję?!
- Nie. Dostaliśmy wezwanie 20 minut temu, że w banku jest kobieta w ciąży ze skurczami. Przyjechaliśmy ją zbadać. Możemy?
Facet chwilę się zastanawiał, wziął jednego chłopaka i ręką oplótł go wokoło głowy jednocześnie celując mu w skroń.
- Jeden gwałtowny ruch i chłopak zginie.
- Dobrze. Chcemy tylko pomóc tej kobiecie i wychodzimy. Nie rób nikomu krzywdy. – Hana była w wojsku i na wojnie i wiedziała, że w takich sytuacjach trzeba postępować rozsądnie i spokojnie. Podeszli do ciężarnej kobiety. Na szczęście nie był to jeszcze poród, ale pojawiło się krwawienie. Do porodu zostało jeszcze niecałe 2 miesiące. Hana zarządziła, że trzeba przewieźć ją do szpitala. Podała jej leki rozkurczowe i uspokajające.
- Będzie dobrze. Niech się pani nie martwi, musimy zabrać panią do szpitala.
Kobieta kiwnęła głową. Nagle z oddali usłyszeli syreny policyjne. Wtedy złodziej zdenerwował się i zaczął krzyczeć:
- Nie wyjdziecie stąd! Wszystkich was pozabijam!
- Spokojnie. Ona potrzebuje pomocy, musimy ją przewieźć do szpitala. Może poronić. – zaczęła tłumaczyć Hana.
- Nie ma mowy. Psy już są. Mówiłaś, że nie wzywaliście policji. – bandyta zaczął przesuwać się w stronę okna, by ocenić sytuację.
- To nie my. Nie wiedzieliśmy, że jest napad. Naprawdę. – wtrącił się młodszy ratownik.
Przez megafon policja nawoływała bandycie wyjść dobrowolnie z banku. Terrorysta zaś krzyknął, by nikt się nie zbliżał do drzwi, bo wszystkich powystrzela. Po paru minutach podjął decyzję, kiedy stan kobiety znacznie się pogorszył.
- Dobra. Wy dwaj bierzecie ją i powoli wychodzicie, ale ty zostajesz! – zwrócił się do sanitariuszy i ginekolog. Hanę zamurowało. Wystraszyła się, ale wiedziała, że to nie są żarty i musi ich posłuchać. Ratownicy z ciężarną na noszach wyszli powoli z budynku, a mężczyzna zamienił młodego chłopaka na Hanę. Cały czas celował jej prosto w głowę.
- Co chcesz zrobić?! – zapytała przerażona lekarka
- Zamknij się!


Kilka chwil wcześniej, Piotr pomimo wolnego dnia pojechał do szpitala. Miał zamiar znaleźć Hanę i dokończyć wczorajszą rozmowę. Jej słowa cały czas w nim siedziały i nie dawały spokoju. Zabolało go to co usłyszał i nie chciał się zgodzić, żeby odeszła z jego dzieckiem. Czuł, że musi ją zobaczyć i pogadać. Szedł właśnie korytarzem szukając małżonki, kiedy zdenerwowany Tretter przebiegł przez korytarz. Po chwili Piotr był już na ginekologii. Zobaczył, że z bloku operacyjnego wychodzą Radwan z Wójcikiem. Pomyślał, że podejdzie i zapyta się ich gdzie jest Hana. Gdy już do nich dochodził, przyleciał zdyszany Tretter.  
- Gdzie Hana?!- zapytał lekarzy, niewidząc jeszcze Gawryły
- Nie wiem. Pojechała wcześniej na akcje z karetką do ciężarnej kobiety. – zaczął ordynator.
- Cholera. – Stefan przetarł czoło i ściągnął okulary – czyli pielęgniarka się nie myliła.
- Co się stało? – zapytał Piotr przysłuchując się ich rozmowie.
- Dostałem informację z policji, że w banku, do którego została wezwana nasza karetka doszło do napadu. Prawdopodobnie ratownicy są w środku z terrorystą. – jednym tchem oznajmił dyrektor.
Piotr zamarł, nie docierało do niego, że tam jest jego Hana i najprawdopodobniej jest zagrożona. Przeczesał ręką włosy.
- Cholera. Przecież ona jest w ciąży. – wtrącił Wójcik. Jego słowa zdziwiły Radwana i Trettera. Oboje się przejęli i jeszcze bardziej wystraszyli.
- Jaki to bank?!
- Na Kolejowej. – odpowiedział dyrektor.
Piotr nie czekał już na nic. Pobiegł ile sił w nogach do auta. Stefan próbował go zatrzymać ale na marne. Gawryło z piskiem opon odjechał spod szpitala. Strasznie martwił się o ukochaną. Jak najszybciej się dało dojechał pod bank. Cały plac przed nim był ogrodzony, a wokół stało kilkunastu policjantów i gapiów ulicznych. Podszedł do jednego z policjantów i dowiedział się co się dzieje. Otóż złodziejowi nie udało się uciec z pieniędzmi, sterroryzował pracowników i klientów i wziął za zakładnika Hanę. Żądał od policji, by odjechali. Ci jednak tego nie chcieli robić. Czekali na swojego negocjatora, żeby z nim pertraktował.
- Musze tam wejść. Tam jest moja żona! – wyrywał się chirurg.
- Nie ma mowy. Nie ma tam przejścia. Żadnych gwałtownych ruchów!
Piotr nie mógł ustać w miejscu. Przez okno widział Hanę, którą trzymał mężczyzna jako zakładnika. Cholernie się bał, a najgorsze było, że nic nie mógł zrobić. 



taki mały dramat :D
potrzymam Was jeszcze trochę w niepewności xd